ستاره بودم و از چشمِ ماه افتادم
بسم الله الرحمن الرحیم
شبیهِ قطرهی اشکی به راه افتادم
ستاره بودم و از چشمِ ماه افتادم
صدف صدف پیِ درّی گرانبها گشتم
چقدر در پیِ یوسف به چاه افتادم!
از آن دو راهیِ دریا-چمن گذر کردم
ولی به دامِ دو چشمِ سیاه افتادم
حکایتیست جنون، بین عاقلان، دیدی
که چون جرقه به انبارِ کاه افتادم ؟!
اراده کردهام اینگونه عاشقت باشم
به دست و پای غمت دلبخواه افتادم
[سید مهدی موسوی]
+ نوشته شده در پنجشنبه بیست و پنجم مهر ۱۳۹۲ ساعت ۹:۲۸ ب.ظ توسط مُسی
|